Long COVID σύνδρομο ή «μακρά Covid»

Η γληνοβραχιόνια άρθρωση περιβάλλεται από τον αρθρικό θύλακα , που είναι αρκετά χαλαρός ώστε να ευνοείται το μεγαλύτερο ευρέος κίνησης του ώμου. Σε φυσιολογικές συνθήκες ο θυλάκας διαστέλλεται και συστέλλεται καθώς ο βραχίονας κινείται σε διάφορες θέσεις. Ο παγωμένος ώμος ή συμφυτική θυλακίτιδα είναι μια φλεγμονώδη πάθηση που χαρακτηρίζεται από την αυθόρμητη συρρίκνωση και σκλήρυνση του αρθρικού θύλακα στον ώμο, που συνήθως συνοδεύεται από τον σχηματισμό ουλώδους ιστού (συμφύσεις) μεταξύ της αρθρικής κάψας και της κεφαλής του βραχιονίου. Το αποτέλεσμα είναι ο βαθμιαίος, προοδευτικός και επώδυνος περιορισμός των κινήσεων του ώμου. Η πάθηση έχει 3 στάδια εξέλιξης . Ξεκινά πρώτα με το επώδυνο στάδιο , κατά το οποίο ο ασθενής νοιώθει πόνο σε οποιαδήποτε κίνηση του ώμου και περιορισμό κυρίως στη κίνηση της έξω στροφής. Ακολουθεί το στάδιο της δυσκαμψίας , στο οποίο ο πόνος μειώνεται σταδιακά, αλλά συνεχίζει να υπάρχει έλλειψη του εύρους κίνησης. Τέλος, το στάδιο υποχώρησης των συμπτωμάτων , οπού περιλαμβάνει τη σταδιακή βελτίωση της κινητικότητας και λειτουργικότητας της άρθρωσης. Ωστόσο, ο πόνος μπορεί να επανεμφανίζεται ανά διαστήματα. Ανάλογα με το στάδιο και τη σοβαρότητα, της κατάστασης η πάθηση οδηγεί σε περιορισμό όλων των κινήσεων, εμποδίζοντας τις δραστηριότητες της καθημερινότητας (π.χ. ένδυση), την προσωπική υγιεινή, την εργασία και τις αθλητικές δραστηριότητες. Επίσης είναι κοινό φαινόμενο η εμφάνιση πόνου στον αυχένα, που προέρχεται κυρίως από την υπερβολική χρήση των αυχενικών μυών για να αντισταθμιστεί η απώλεια της κίνησης του ώμου. Η αιτιολογία του παγωμένου ώμου δεν είναι ακόμη πλήρως κατανοητή, συνήθως ταξινομείται ως πρωτογενής ή δευτερογενής . Ο πρωτογενής ή ιδιοπαθής παγωμένος ώμος παρουσιάζεται χωρίς να προ-υπάρχουν ευρήματα ή ιστορικό που να εξηγούν την έναρξη της νόσου (π.χ ανοσολογικές, βιοχημικές ή ορμονικές ανισορροπίες). Τα δευτερογενή αιτία εμφάνισης (προδιαθεσικοί παράγοντες) μπορεί να είναι: • H ηλικία μεταξύ 40-65 ετών (οι γυναίκες έχουν τέσσερις φορές μεγαλύτερες πιθανότητες εμφάνισης της πάθησης) • Ο διαβήτης ή άλλη μεταβολική πάθηση (π.χ θυροειδής) • Η ελλιπής αποκατάσταση μετά από χειρουργική επέμβαση στον ώμο • Η εμμηνόπαυση • Τραυματισμός και χρόνια φλεγμονή στους τένοντες του στροφικού πετάλου • Το εγκεφαλικό • Καρδιακές παθήσεις • Η νόσος του Parkinson • Η νόσος του Dupuytren Η αποκατάσταση του παγωμένου ωμού είναι μια δύσκολη και απαιτητική διαδικασία που απαιτεί κυρίως χρόνο, μπορεί να φτάσει έως και τους 36 μήνες. Η φυσιοθεραπευτική προσέγγιση διαμορφώνεται ανάλογα με το στάδιο της πάθησης. Στόχος είναι η μείωση του πόνου, η διατήρηση και όταν είναι εφικτό η αύξηση του εύρους κίνησης της άρθρωσης (ανάλογα με το στάδιο), η μείωση των συμπτωμάτων και η επαναφορά του ασθενούς στη καθημερινότητά του. Οι τεχνικές που χρησιμοποιούμε είναι: • Manual Therapy – Χειροπρακτική • Βελονισμός • Κινητοποίηση μαλακών μορίων • Neurokinetic therapy • Εξατομικευμένο πρόγραμμα ασκήσεων